Ovod: “Ən öldürücü silah varsa, o da gülüşdür”.

Bu yaxınlarda Etel Lilian Voyniçin “Ovod” romanını oxudum. Çox təsirli kitabdır. Hər bir inqilabçının oxumalı olduğu əsərdir. Mütləq oxumaq lazımdır. Məzmunu haqqında heç nə yazmaq istəmirəm. İstəmirəm ki, indidən bu ləzzəti azca da olsa dadasınız. Çox maraqlı kitab olduğundan, bu həzzi özünüzün tam olaraq hiss etmənizi istərdim. Ancaq, hesab edirəm ki, kitabdan cümlələri yaza bilərəm bura.

Kitabı oxuyarkən altını qaraladığım cümlələri sizlərə təqdim edirəm:

Bir Qığılcım

İctimai aktiv gənclərimiz şikayətlənirlər ki, “niyə bu valideynlərimiz, əsasən də atamız azad ruhlu mübarizəmizdə bizim önümüzdə ən böyük maneədirlər?!”

Əslində çox normaldır, belə də olmalıdır.

Çünki, atalarımız bizdən öncəki nəsildirlər. Köhnə nəsil isə hər zaman yeni nəsilə paxıllıq hissi daşıyır.

Atalarımız mühafizəkardırlar. Yeni gəncləri, yeniliyi, yeni üsullarla mübarizəni  qəbul edə bilmirlər.